- üryan
- sif.1. Çılpaq, lüt. <Misir:> Əkin əkən, biçin biçən, ov ovlayan; Bədənləri büsbütün üryan; Yoxsul babaların yurdudur. O. S..2. Yarpağı tökülmüş, yarpaqsız, çılpaq (ağac, kol və s. haqqında). Sərvü sənubərin afəti-xəzan; Soyub libasını qoymuşdu üryan. Q. Z.. Buzlu çay sakit-sakit axır üryan ilğım kolları əsən şaxtalı küləyin altında o tərəf-bu tərəfə əyilirdi. S. R..3. məc. Yoxsul, kasıb, lüt. Mən, görürsən ki, nə cür üryanam. A. S..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.